Z przygodą na ty

Przeczytałem prezencik od Zeta. To na co ja zwróciłem uwagę czytając tę powieść to odwrócenie tego co dotychczas było popularne wśród pisarzy i scenarzystów. Te utwory, z którymi się spotykałem zawsze analizowały stany umysłu tych, którzy byli skazani na śmierć. Ten utwór rozbiera stan umysłu człowieka z zewnątrz ale jednocześnie zaangażowanego w sprawę czyli ławnika skazującego na śmierć.
Myślę, że amerykanie by potrafili z tego zrobić thriller psychologiczny z dużą oglądalnością

PawelK pisze:Myślę, że amerykanie by potrafili z tego zrobić thriller psychologiczny z dużą oglądalnością

Już zrobili. Jego tytuł to Dwunastu gniewnych ludzi. Ten film z wiekiem nic nie traci. Uważam, że jest rewelacyjny.

Nietajenko pisze: Jego tytuł to Dwunastu gniewnych ludzi.

Wiem, że oglądałam, wiem o czym to traktuje, ale za nic nie moge sobie przypomniec co o tym myslałam .....odświeżę w weekend razem z czeskimi produkacjami.
Ale przy okazji jestem ciekawa czy cos w tym klimacie jeszcze powstało?

a ja o takie znalazłem:

http://mistycyzmpopkulturowy.blogspot.c ... ierci.html

Mam tę książkę na półce od kilku lat, ale jakoś nie mogę się za nią zabrać.

TomaszK pisze:Mam tę książkę na półce od kilku lat, ale jakoś nie mogę się za nią zabrać.

Warto. Jest ok.

Jestem po lekturze Sumienia Nienackiego. Jest to moją pierwsza książka tego autora spoza nurtu przygód Pana Samochodzika. Nie spodziewałem się, że ta psychologiczna powieść będzie aż tak udana.
Mimo poważnego tematu akcja jest całkiem wartka i szybko się to czyta. Teraz trochę rozumiem rozgoryczenie autora z powodu niedoceniania jego nie-samochodzikowej literatury i kojarzenie go tylko z młodzieżową literaturą przygodową.
Książka zawiera bardzo wiele wątków biograficznych z życia Nienackiego zarówno dziecięcego, które go kształtowało jak również z życia dorosłego (Tak naprawdę główny bohater Piotr to właśnie Nienacki). Jego przemyślenia i wnioski związane i walka z dręczącym sumieniem po skazaniu domniemanego mordercy na karę śmierci są tematem tej powieści. Nie są te jednak nudne monologi jednego bohatera, mamy tutaj wiele postaci, dużo dialogów a akcja przenosi się w wiele miejsc zaczynając od Łodzi, Torunia, Aleksandrowa Kujawskiego a kończąc na Tleniu. Trochę książka przypomina mi wspaniałą "Zbrodnie i Karę" Dostojewskiego, która w książce też jest wspomniana. Oczywiście nie jest to literatura tej klasy, ale uważam że tę pozycję warto przeczytać.

PS. Jedno z miasteczek bliskie bohaterowi w książce opisane jest mi.in. słowami:

...Lecz oto i miasteczko, właściwie tylko dwie ulice, jedna wzdłuż toru, a druga
przecinająca tory szerokim przejazdem. Ulice są źle wybrukowane, domy niskie,
najczęściej drewniane parterowe rudery, duży kościół z czerwonej cegły i ogromny,
imponujący dworzec kolejowy.
Z dworcem związana była dawna świetność miasteczka. O dwa kilometry
dalej, nad małą, krętą rzeczką Tążyną, biegła ongiś granica miedzy zaborem rosyjskim
i pruskim. ..... Obok granicznego dworca wyrosły domy dla celników i urzędników
carskich, którzy nowo powstające miasto nazwali „Aleksandrów” od imienia cara
Aleksandra. Obok domów urzędników carskich pobudowali domostwa także i
przemytnicy, dostarczający na drugą stronę Tążyny nie oclone towary. Było to więc
miasteczko celników i przemytników...Rok 1914 przyniósł zastój w rozwoju miasteczka. Stało się powiatową dziurą z imponującym dworcem kolejowym...
- Brudne, brzydkie miasto. Dawno nie widziałam czegoś tak brzydkiego....

Czy ten opis nie przypomina wam trochę opisu Antoninowa z Wyspy Złoczyńców? Oczywiście układ przestrzenny jest inny, góruje tu dworzec ale jednak położenie obok granicy i rzeczki , charakter powiatowego miasta, jego brzydactwo, historia kolejny raz przekonuje nie do dużej inspiracji Aleksandrowem Kujawskim przy tworzeniu Antoninowa.

Wstyd przyznać - mam tę książkę na półce od kilku lat, a jeszcze nie czytałam.
Czas nadrobić.

Wiesz co Zbychowcu, ta pozycja nie jest aż tak bardzo ciężka. Może nie jest to przygodówka jak Pan Samochodzik skierowana dla starszej młodzieży gdyż jest to powieść obyczajowo-psychologiczna oczywiście dla dorosłych. Ale pewne przygody tutaj przeżywa i to momentami podobne do PS, podobnie sprawy damsko-męskie też jakbyśmy już gdzieś widzieli. Oczywiście rdzeniem jest tutaj poważny temat ale już wszystko dookoła jest podobne do innych książek autora. Mnie osobiście ta książka daje obraz samego Nienackiego jako autora bogatszego niż mi się to dotychczas wydawało i jeszcze bardziej go cenię. I nie żałuję że poświęciłem tej książce czas.

Czy ktoś nie ma tej książki, a chciałby mieć?
W bydgoskim antykwariacie jest do kupienia za 5 zł.
Mogę kupić

Komu? Komu?

johny pisze:Kup!

Ok, zaklepane

Dziękuję.

Zaczęłam czytać "Sumienie". Wciąga od początku.

"Sumienie" jest bardzo dobrą książką. Przeczytałam z przyjemnością i na pewno jeszcze do niej wrócę, zwłaszcza, że czyta się sprawnie, gdyż jest niewielka objętościowo i dobrze napisana.

Historia ławnika, który dowiaduje się o wykonaniu podpisanego przez niego wyroku śmierci daje czytelnikowi dużo do myślenia i sprawia, że pewne rzeczy zaczyna się widzieć inaczej. Z innej perspektywy.
Historia jest naprawdę dobrze napisana: dogłębnie, lecz bez zbędnego patosu i wyolbrzymienia.

Polecam!

Z pewnością przeczytam zatem,