[Barabasz]

Kolejną książką Nienackiego jaka przeczytałem jest jego druga książka "Podniesienie". Opisuje ona sytuację bezpośrednio po zakończeniu wojny, kiedy to władza komunistyczna nakazała odbierać i rozdzielać ogromne majątki dworzan chłopom małorolnym i bezrolnym. Główni bohaterowie jako przedstawiciele władzy przyjeżdżają do wioski w tym właśnie celu, a ich największą przeszkodą jest odnalezienie "geometry" czyli kogoś kto ma uprawnienia do wymierzenia ziemi.
Temat wydaje się całkiem ciekawy jednak nie jest to książka dla każdego z uwagi na swój trochę przerysowany realizm. Wieś i chłopów Nienacki ukazuje bardzo podobnie jak byśmy oglądali filmy Smarzowskiego (np. Dom Zły - chociaż ja ten styl lubię). Wszędzie bród, bieda, zacofanie, sprośność i przede wszystkim wódka i bimber towarzyszący chłopom na każdym kroku. Mieszkańcy wsi pokazani są poza pewnymi wyjątkami tu jako chciwi, prości ludzie jeśli nie powiedzieć głupi, nie mogący się doczekać "sprawiedliwości " w postaci odebrania i wzbogacenia się kosztem dziedziczki z dworu. Jest to trochę rodzaj naszego lokalnego dzikiego zachodu, w którym wszyscy po wojnie szukają swojego miejsca w nowej rzeczywistości (inteligenci, chłopi, robotnicy, żołnierze podziemia).
Jak to można zauważyć w innych jego książkach najprawdopodobniej także tu Nienacki zawarł tu wiele elementów biograficznych. Nie czyta się tego lekko jak przygodowe książki Nienackiego, ale posiada taką sobie historię osadzoną w trudnych czasach, która stanowi dla mnie przede wszystkim pewien dokument minionych wydarzeń i zachowań ludzkich, o których mało słyszałem i dlatego nie żałuje poświęconego jej czasu.